«Επ’ πουδενί να μη φύγει ο Σπανούλης», να εύχονται οι...

Είναι γνωστό φαινόμενο στην Ελλάδα. Ο κόσμος σε μετρά και σε συγκρίνει με βάση τα κατορθώματά σου κόντρα στον αιώνιο αντίπαλο. Αν τον πληγώσεις γίνεσαι σύνθημα στα χείλη. Αν σε πληγώσει κρατάνε για σένα οι πάντες μια πισινή. Είναι ή δεν είναι... Ό,τι ακριβώς συμβαίνει και με τον Βασίλη Σπανούλη. Έναν από τους μεγαλύτερους point guards των τελευταίων δεκαετιών που έχει ...γνωριστεί με το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Ένα παίκτη-ηγέτη που έχει αποδείξει και με Ολυμπιακό αλλά ΚΑΙ με Παναθηναϊκό ό,τι αξίζει μια θέση δίπλα στους ...κορυφαίους. Δυστυχώς, πρωτίστως γι’ αυτόν, διατηρεί το ...μικρόβιο του εγωισμού και της ανασφάλειας που πολλοί κουβαλούν, λίγοι βγάζουν στην επιφάνεια. Δε χάλασε κι ο κόσμος. Μ’ αυτό θα ζήσει και θα πορευτεί. Το ξέρει πολύ καλά ο ίδιος. Αρχίζουν να το μαθαίνουν και οι υπόλοιποι.

 

Τη δεδομένη στιγμή τυχόν αποχώρηση του Λαρισαίου γκαρντ από το ελληνικό πρωτάθλημα θα είναι τεράστια απώλεια. Όχι μόνο για τον Ολυμπιακό, αλλά και για τον ...Παναθηναϊκό. Οι «πράσινοι» έχουν πάντα ανάγκη την παρακίνηση που τους προσδίδει ο μεγάλος αντίπαλος ώστε να δυναμώσουν και να ενισχυθούν σαν ομάδα. Ο ένας κουβαλά τον άλλο. Οι Γιαννακόπουλοι κουβαλούν τους Αγγελόπουλους και τούμπαλιν. Θυμηθείτε την περίοδο ..αδυναμίας των Πειραιωτών (2003-2006). Τότε που, ναι μεν, το τριφύλλι «σάρωνε» τους τίτλους στην Ελλάδα μα παρουσίαζε μια σχετικά αδύναμη ομάδα στην Ευρώπη δίχως να καταφέρνει κάτι το αξιοσημείωτο. Tέσσερις συνεχόμενες χρονιές (2002-2006) είχε μόλις μια παρουσία σε F4. Μη νομίσετε πως έτυχε. Όχι. Ήταν αδύναμος ο «αιώνιος» αντίπαλος! Αυτή ήταν η κύρια αιτία της ευρωπαϊκής ...οπισθοχώρησης. Και για του λόγου το αληθές, μόλις ξεκίνησαν οι Αγγελόπουλοι να ...δυναμώνουν (από το 2006 μέχρι και σήμερα δηλαδή), ο Παναθηναϊκός μετρά 4 παρουσίες (2007, 2009, 2011, 2012) σε F4 και τρία τρόπαια (2007, 2009, 2011) (!) και ο Ολυμπιακός 4 παρουσίες (2009, 2010, 2012, 2013) και δύο (2012, 2013). Βλέπουμε, λοιπόν, ότι επικρατεί το ρητό «κράταμε να σε κρατώ να ανεβούμε το βουνό» ή το «μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε»... 

 

Αυτή η σχέση συγκοινωνούντων δοχείων δεν πρέπει να ...χαλάσει. Για το καλό ΚΑΙ των συλλόγων μα ΚΑΙ για το σύνολο του ελληνικού μπάσκετ.

 

Συνεπώς, ας ενώσουν πρώτοι απ’ όλους οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού, που επιθυμούν όχι μόνο την εγχώρια καταξίωση μα και την ευρωπαϊκή, τις φωνές τους και ας βροντοφωνάξουν: «Επ’ ουδενί να μη φύγει ο Σπανούλης»...