Κάθε πατάρι έχει την ιστορία του...

Η ηλικία μου, μου επιτρέπει να έχω ζήσει τις χρυσές εποχές των βίντεο κλάμπ τότε που οι βιντεοκασσέτες είχαν την τιμητική τους. Λάτρης και εγώ των ταινιών και γενικώς του χώρου του βίντεο κλάμπ έχω την τύχη να δουλεύω σε αυτό τον τομέα κάνοντας κατά κάποιο τρόπο το χόμπι μου επάγγελμα. Στα dvd κλάμπ, όπως πλέον ονομάζονται, θα συναντήσεις διάφορες κατηγορίες ανθρώπων, αναμφίβολα όμως για εμένα ξεχωρίζει η κατηγορία των πελατών που ο κύριος λόγος που έρχονται στο μαγαζί είναι για τις λεγόμενες ερωτικές ταινίες. Επειδή όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι, πάμε να τους δούμε λίγο ξεχωριστά.

Κατ' αρχάς υπάρχουν οι ακομπλεξάριστοι πελάτες, αυτοί που θα πουν ένα γεια και αμέσως θα κατευθυνθούν προς το πατάρι γνωρίζοντας μάλιστα και το που είναι ο διακόπτης που ανάβει το φως (λόγω της μη συνεχούς κίνησης δεν ανάβουμε εξαρχής το φως του παταριού). Πάμε στην εκ διαμέτρων αντίθετη κατηγορία, δηλαδή σε αυτούς που νομίζουν ότι κάνουν κάτι κακό, ότι όλα τα βλέμματα είναι καρφωμένα πάνω τους ή ότι πιστεύουν προφανώς ότι ακόμα δεν έχουν ενηλικιωθεί. Δεν εξηγείται αλλιώς ο τόσος μεγάλος δισταγμός που νιώθουν κάποιοι, ή και η ενός είδους ντροπή, με χαρακτηριστικό το παράδειγμα του να μου αφήνουν τα εξώφυλλα των ταινιών (για να δω ποιες είναι και να τους τις φέρω) στα σκαλοπάτια που οδηγούν στο πατάρι, όταν το μαγαζί είναι άδειο από κόσμο και δεν πρόκειται να τους δει κανείς.

Επίσης ξεχωριστή μνεία μπορεί να γίνει στους πελάτες που είναι μία κατηγορία από μόνοι τους στην κυριολεξία, αφού έχουν στάνταρ γούστα, σε αυτούς που μου λένε πιάσε μία στη τύχη λες και θα τους δώσω κάποιο λαχείο αλλά και σε αυτούς που μου ζητάνε να τους δώσω κάποια καλή, λες και εγώ είμαι υποχρεωμένος να γνωρίζω την ποιότητα της κάθε τσόντας και πόσο μάλλον αν θα συμφωνεί η άποψή μου με το γούστο τους. Επιπλέον αξίζουν μεγάλο “σεβασμό”, αυτοί που θα με ρωτήσουν πρώτα αν μπορούν να πάνε πάνω (και δεν αναφέρομαι σε πιτσιρικάδες που θα πρέπει να πάρουν την άδειά μου), λες και εγώ υπάρχει περίπτωση να τους πω ποτέ όχι, ή οι πελάτες που αφού πρώτα μου πουν ένα γειά, η αμέσως επόμενη ερώτησή τους θα είναι αν το φως επάνω είναι αναμμένο.

Τέλος υπάρχουν οι γρήγοροι, που στο τσακ μπαμ θα βρουν αυτό που θέλουν αλλά και αυτοί που θα καταναλώσουν ώρες και αφού πρώτα τσεκάρουν κάθε πιθανό είδος τσόντας που υπάρχει τότε θα κάνουν την επιλογή τους....... ούτε πανελλήνιες να δίνανε. Το μόνο σίγουρό είναι ότι όσες οικονομικές κρίσεις και να έρθουν, όσα internet και να εφευρεθούν, η “Παπαρήγα η καλή” δεν θα πεθάνει ποτέ......